Δευτέρα 28/5/2012.
Η τελική μάχη, όπως ήταν και ο τίτλος της αφίσας του αγώνα, πρόκειται να αρχίσει και θα αποδειχθεί στην κυριολεξία μια μάχη για πολύ γερά νεύρα. Οι Λύκοι είναι άριστα προετοιμασμένοι και το αποδεικνύουν από το πρώτο σφύριγμα. Γρανιτένια άμυνα, καμία φάση χαμένη και σίγουρες επιθέσεις βάζουν και πάλι δύσκολα στη Βάκερ, όπως και πριν μια εβδομάδα, που το μόνο που καταφέρνει είναι να φτάνει την υπέρ της διαφορά μέχρι τα δύο γκολ ανά διαστήματα. Οι ηρωικοί Λύκοι στην κερκίδα μειονεκτούν σε αριθμό αλλά κερδίζουν σε φωνή και παλμό λες και οι χιλιάδες ζητωκραυγές από όσους παρακολουθούν ταυτόχρονα στην Ελλάδα τους δίνουν έξτρα ώθηση να μεταφέρουν και τη δική μας φωνή στο γήπεδο. Και πάλι όλοι μαζί για το όνειρο, έτσι όπως άρχισε αυτό το μαγικό Ευρωπαϊκό ταξίδι.
Το σκορ μένει χαμηλά και οι Ελβετοί προσπαθούν να ισοφαρίσουν τη διαφορά των τριών τερμάτων αλλά μάταια. Η άμυνα κρατάει καλά , η επίθεση βρίσκει λύσεις με αποτέλεσμα να περνάμε και μπροστά στο σκορ και να φτάσουμε έτσι στα τελευταία δραματικά λεπτά που ήταν κυριολεκτικά θρίλερ. Ο Μάλλιος ισοφαρίζει σε 20-20 και ο Λίντερ αμέσως μετά ευστοχεί σε πέναλτι. Στο 58′ οι Ελβετοί κάνουν το 22-20 με τον Ντεσβάντεν και κυνηγούν απεγνωσμένα ένα ακόμα γκολ για να πάρουν αυτοί το τρόπαιο. 25 δευτερόλεπτα πριν το τέλος η θεά τύχη αποφασίζει πως αυτός ο τελικός πρέπει να μείνει αξέχαστος σε όλους και να κριθεί στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο Μαραγκός ξεγλιστράει από την άμυνα της Βάκερ νικάει και τον τερματοφύλακα αλλά η μπάλα σταματάει στο οριζόντιο δοκάρι για ακολουθήσει η φάση που θα μείνει χαραγμένη στο νου όλων. Ένα σουτ, δύο δευτερόλεπτα πριν το τέλος, ένα τρόπαιο. Η ώρα του κέρβερου Χριστόφορου Νούνγκοβιτς έχει φτάσει. Με μία απίστευτη επέμβαση βροντοφωνάζει ”είναι δικό μας” και το πανηγύρι αρχίζει μπροστά στους παγωμένους Ελβετούς.
Τα δάκρυα, οι αγκαλιές και οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου δεν περιγράφονται. Το θαύμα έγινε. Με μια εμφάνιση, βγαλμένη μέσα από την ψυχή τους, οι παίκτες του Δημήτρη Δημητρούλια άντεξαν την πίεση αφήνοντας στο γήπεδο και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα τους για να φτάσουν στην κορυφή!
Η μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού χάντμπολ σε συλλογικό επίπεδο και παράλληλα το πρώτο Ευρωπαϊκό τρόπαιο που κατακτά επαρχιακή ομάδα σε οποιοδήποτε άθλημα είναι γεγονός. Οι δρόμοι στο Άργος γεμίζουν από κόσμο που παραληρεί από χαρά. Όλη η αποστολή στην Ελβετία περιμένει ότι θα υπάρχει κόσμος να τους υποδεχτεί αν και η ώρα άφιξης στο Άργος δε βολεύει καθόλου και προβληματίζει. Τα καταστήματα θα είναι ακόμα ανοικτά με πολλούς να δουλεύουν, είναι παραμονή εξετάσεων και τα παιδιά θα διαβάζουν και θα είναι στα φροντιστήρια ακόμα. Δεν τους περνούσε από το νου αυτό που θα αντίκριζαν την επόμενη ημέρα.
Το ευχαριστώ όλων των Αργείων στους Κυπελλούχους Ευρώπης για τις μοναδικές στιγμές υπερηφάνειας που τους χάρισαν θα είναι το τελευταίο αφιέρωμα αύριο 29 Μαΐου. Εκείνη η Τρίτη πριν 8 χρόνια θα αναβιώσει και πάλι…
Για την Ιστορία τα στατιστικά του αγώνα:
Τα δεκάλεπτα: 3-3, 7-5, 10-9 (ημχ.), 14-13, 17-16, 22-20
ΒΑΚΕΡ ΤΟΥΝ ( Ρούμπιν): Μέρτζ, Λίντερ 7, Ντάχλερ 3, Ισαίλοβιτς, Φράνιτς 7, Μπούρι, Κασπάρ 1, Φριέντλι, Βον Ντεσβάντεν 4, Χες, Βίνκλερ, Ράτχέμπ, Σιμάνσκι, Βέμπερ, Στούντερ, Γκέτσλμαν.
ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ( Δημητρούλιας): Τσούλος, Ζαραβίνας, Μεγαλοοικονόμου 4, Κρεμαστιώτης, Πασσιάς, Πριόβολος 1, Μάλλιος 9, Νούνγκοβιτς, Μαραγκός 1, Σαμαράς 1, Σπέντζος, Ελευθερίου, Ουρόσεβιτς 1, Τάσκοβιτς 3.
Διαιτητές: Βολόντκοφ- Ζότιν (Ρωσία), Παρατηρητής: Γιόρσταντ (Νορβηγία)
Κόκκινη: Μεγαλοοικονόμου 52:31, δίλεπτα: 3-4, πέναλτι: 3/3-1/1.
ΠΗΓΗ: ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ