Η νέα στήλη του e-handball.gr «Νέοι και Ωραίοι», παρουσιάζει αυτή τη φορά ταλέντα του Διομήδη.
Ο Παναγιώτης Μανασάκης, ετών 17, αγωνίζεται στο εφηβικό τμήμα της ομάδας του Διομήδη Άργους και ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το άθλημα της χειροσφαίρισης σε ηλικία 12 ετών στον ίδιο σύλλογο που του χάρισε και την πρώτη του συμμετοχή στην Handball Premier.
Η αφορμή που τον ώθησε σε αυτό το άθλημα είναι όπως μας λέει ο ίδιος: «Λόγω ενός φίλου μου, ονόματι Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, ο οποίος μου είχε προτείνει να ξεκινήσω το handball. Γενικότερα όμως, παρακολουθούσα το άθλημα αυτό από μικρότερη ηλικία και μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Έτσι παρακινήθηκα και ξεκίνησα».
Ο Παναγιώτης απαντώντας στην ερώτηση εάν πίστευε ότι θα έφτανε στο σημείο να έχει συμμετοχή στην Handball Premier σε τόσο μικρή ηλικία αποκρίθηκε ότι:
«Ήταν έναν όνειρο το οποίο έγινε ξαφνικά πραγματικότητα να παίζω στην κορυφαία κατηγορία του Ελληνικού χάντμπολ»
Στα 5 χρόνια που ασχολείται με το άθλημα της χειροσφαίρισης, ο ίδιος τονίζει πως η καλύτερη στιγμή «ήταν η πρώτη μου συμμετοχή στην Α1 σε ένα παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, από το οποίο πήρα και τις πρώτες μου εμπειρίες από το πρωτάθλημα». Έκτοτε πολλές φορές έχει συμπεριληφθεί στην 16άδα της αντρικής ομάδας των «Λύκων».
Ως πρότυπο παίκτη ο νεαρός επισημαίνει ότι έχει τον André Lima, λόγω του ότι ο Πορτογάλος εξτρέμ του Διομήδη «έχει μεγάλη εμπειρία στο αγωνιστικό κομμάτι». Ταυτόχρονα, μας εξομολογείται πως «ως μέντορες μπορώ να ξεχωρίσω τον Θοδωρή Μπόσκο, Χρήστο Τσιγαρίδα, Αντώνη Δάσκαλο, Γιώργο Μαρκατάτο διότι με έχουν βοηθήσει αρκετά σε πράγματα εντός και εκτός γηπέδου. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους προπονητές μου που με εμπιστεύονται και τους συμπαίκτες μου για τη βοήθειά τους».
Επομένως, απορρέει από τα παραπάνω ότι η αντρική ομάδα του Άργους έχει «αγκαλιάσει» τα νέα παιδιά και τα στηρίζει στην προσπάθειά τους να εξελιχθούν.
Τέλος στο πως θα έβλεπε τον εαυτό του στο μέλλον ο 17 χρόνος αθλητής δηλώνει ότι: «Το μέλλον είναι μπροστά όποτε θα προτιμούσα να συνδυάσω το handball με τις σπουδές μου»
Η μεγάλη παρότρυνση του Δημήτρη Αναγνωστόπουλου να αρχίσει το χάντμπολ ήταν ο παιδικός του φίλος και συμπαίκτης, Γιόβαν. Ο ίδιος αφηγείται πως «τόσο καιρό πριν έβλεπα την ομάδα (του Διομήδη) χωρίς να έχω ιδέα πώς παίζεται το άθλημα».
Για την συμμετοχή του στην handball premier ο ίδιος επισημαίνει πως «δεν το πίστευα ότι θα πάρω μέρος στην πρώτη κατηγορία από τόσο μικρή ηλικία, καθώς είχα συνηθίσει να βλέπω τους αγώνες του αντρικού από τις κερκίδες και όχι να συμμετέχω σε κάποιο παιχνίδι. Παρ’ όλα αυτά οι προπονητές μου και οι συμπαίκτες μου με εμπιστεύτηκαν». Και από «φανατικός οπαδός» κατάφερε με το ταλέντο του, να ξεχωρίσει και να σταθεί επάξια στα ματς της αντρικής ομάδας!
Όσον αφορά την καλύτερη στιγμή στην μέχρι τώρα πορεία του τονίζει ότι: «Δεν έχει έρθει ακόμα η καλύτερη στιγμή στην πορεία μου ως αθλητής του χάντμπολ, ούτε από μεριάς συλλόγου ούτε από Εθνικής, διότι πιστεύω ότι κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή για μένα». Έτσι, προσπαθεί να κερδίσει σε κάθε προπόνηση και αγωνιστική όσα στοιχεία μπορεί ώστε να βελτιώσει την αγωνιστική δράση του.
Σαν καθοδηγητές θεωρεί πως όλα όλα τα παιδιά του Διομήδη, όπως επίσης οι προπονητές του έχουν κάτι να του προσφέρουν, από την πιο μικρή λεπτομέρεια μέχρι την πιο σημαντική συμβουλή.
«Σαν πρότυπο έχω ξεχωρίσει τον Δανό σουτέρ nikolaj markussen, ο οποίος είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για τον τρόπο παιχνιδιού που θέλω να παίζω στο μέλλον».
Στην ερώτηση για το πως βλέπει τον εαυτό του σε λίγα χρόνια, αποκρίνεται πως:«Για το μέλλον ευελπιστώ να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ μιας και βλέπω το χάντμπολ επαγγελματικά. Δεν θέλω να το σκέφτομαι όμως από τώρα γιατί πιστεύω ότι η δουλειά, η προπόνηση και οι κόποι μας ανταμείβονται».
Η συμμετοχή του στην Εθνική τον κάνει χαρούμενο και ιδιαίτερα ευγνώμων.
«Χαίρομαι πολύ που από μικρός έχω την ευκαιρία να βιώνω εμπειρίες και να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους μέσω της Εθνικής ομάδας»
Τέλος, ο Δημήτρης πέρασε μία δύσκολη περίοδο ως αθλητής, καθώς συνέβησαν κάποιοι τραυματισμοί, ο σοβαρότερος εκ των οποίων ένα κάταγμα στο χέρι. Εκείνος μας εξιστορεί το πως βίωσε τον καιρό που απείχε από το χάντμπολ:
«Όπως οι περισσότεροι αθλητές στην καριέρα τους έτσι και γω έτυχε να περάσω μία περίοδο τραυματισμού, κάτι που με άφησε αρκετό καιρό έξω. Όλον αυτόν τον καιρό προσπάθησα να γίνω γρήγορα καλά έτσι ώστε να γυρίσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα στα γήπεδα. Κύριοι συντελεστές που έπαιξαν ρόλο -και στο συναισθηματικό και ψυχικό κομμάτι- στην δύσκολη αυτή περίοδο του τραυματισμού μου ήταν τα αγαπημένα μου πρόσωπα που καθημερινά με βοηθούσαν και με έκαναν να θέλω όλο και πιο πολύ να γυρίσω στο γήπεδο και να ξεκινήσω τις προπονήσεις μου».
Ο Γιόβαν Μούγιτς αποτελεί τον τρίτο έφηβο του Διομήδη Άργους, ο οποίος έχει συμπεριληφθεί στην 16άδα της αντρικής ομάδας του Άργους και έχει πάρει μέρος σε αγώνες της Handball Premier.
Εκείνος δεν θα μπορούσε να μην σκεφτεί τουλάχιστον να δοκιμάσει το άθλημα της χειροσφαίρισης, καθώς ο αδερφός του Τζούρο Μούγιτς ήταν ήδη στον χώρο του χάντμπολ, ενώ στο παρελθόν αγωνίστηκε φορώντας τη φανέλα του Διομήδη και του Ολυμπιακού. Ο Γιόβαν επισημαίνει ότι: «Ο λόγος που ασχολήθηκα με το handball είναι ο αδερφός μου, ο Τζούρο. Από μικρός τον έβλεπα να παίζει στην ομάδα του Διομήδη και αυτό με έκανε να λέω ότι… θέλω να γίνω σαν τον αδερφό μου».
Ο 17 χρόνος αθλητής τονίζει πως δεν φανταζόταν ότι θα είχε τη δυνατότητα να πάρει χρόνο συμμετοχής στην Handball Premier από τόσο μικρή ηλικία.
«Δεν περίμενα πως θα έφτανα να παίζω στην handball premier από τα 17 μου»
Επίσης αναφέρει πόσο σημαντική είναι η στήριξη που του δείχνει ο αδερφός του, αλλά δεν θα μπορούσε να παραλείψει ακόμα 2 ανθρώπους – συμπαίκτες του από την ομάδα του Διομήδη: «Μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια που παίζω ο Τζούρο με έχει βοηθήσει πάρα πολύ με τις συμβουλές του, γι’ αυτό μπορώ να πω ότι τον έχω ως πρότυπο μου. Ως μέντορα μου (εκτός από τον αδερφό μου) έχω τον Χρήστο Τσιγαρίδα γιατί με έχει βοηθήσει αρκετά τα τελευταία 2 χρόνια και φυσικά τον Luka Dacevic που με στηρίζει σε ό,τι και αν κάνω».
Στο μέλλον ο Γιόβαν βλέπει τον εαυτό του να παίζει στην ομάδα που τον ανέδειξε και τον βοηθάει να εξελίσσεται:
«Τα όνειρα μου για το μέλλον είναι να συνεχίσω να παίζω στην αντρική ομάδα και μέσο αυτού να πάρω εμπειρίες και να γίνω όσο καλύτερος μπορώ σε αυτό το άθλημα που έχω αγαπήσει».